Eindelijk was het de eerste reis! De vermoeiendste maar waarschijnlijk de meest grensverleggende. De trip naar de hoogste berg in de Caraïben (3098m).
De eerste dag kwamen we aan bij onze eerste slaapplaats. De volgende ochtend zouden we beginnen stappen. Die nacht hadden we echt amper geslapen want het was ijskoud en we sliepen alleen met onze slaapzak op de koude harde grond. De eerste wandeldag zou het zwaarste zijn. Het was inderdaad echt afzien! Maar ik was blij dat ik als tweede groepje aankwam aan 'la comparticion' toen het nog licht was.
Die nacht was ook echt een hel! En de volgende ochtend werden we om 4u gewekt om te vertrekken naar de Pico! Het was echt bangelijk om daar te staan! Dan terug afgedaald, in de middag even pauze genomen en dan begonnen aan de zogezegd niet zo zware tocht naar onze volgende slaapplaats. Maar het was vele langer dan we dachten! Eerst een paar uur klimmen en dan een super lang stuk afdalen. Echt afzien! De volgende dag zou een rustdag zijn dus dat was wel iets om naar uit te kijken. We waren in het donker aangekomen en ik ontdekte dus pas de volgende ochtend mega grote bleinen op mijn voeten. We hebben dan gezwommen in de ijskoude rivier. Dat deed echt super goed en we konden ons haar wassen :)
Zondag moesten we nog eens 8 km naar boven en 10 km afdalen. Met al de pijn en moeheid van de voorbije dagen was het echt heel zwaar. Maar het gevoel toen we aankwamen was echt geweldig! Niet meer stappen! Zalig met onze voetjes in de rivier :)
Kheb mij echt super hard geamuseerd met mijn Belgische vriendjes en met de AFS'ers. Het samen klagen over de pijn en elkaar moed in spreken heb je echt nodig op zo'n reis :)
Een bangelijke reis die ik nooit ga vergete!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten